فقط 8 روز مونده

فقط

روز مانده به

یک سالگی محمد کوچول

ماشااله از روز جمعه که تولد قمریت بود خیلی عاقلتر شدی حتی نگاهت متفاوت شده. 21 بهمن91 یعنی دیروز شنبه خونه ما بودی و اینقدر خندیدی که غش کردم. نگاهم میکردی و هی می خندیدی. غذا که می خوردم هی میگفتی: به! و داد میزدی که نگاهت کنم و من هم ادای تو رو درمیاوردم و دوباره تو غش میکردی از خنده. ماشااله به این لپهای خوشگلت که وقتی می خندی نفس آدم بند میاد. یه گوشه می شینی یا میخوابی و برای خودت بازی میکنی و اصلا غرولند هم نمی کنی یا اینکه توی روروک میری سراغ دکور زیر LCD و اونجا تا مدتها برای خودت مشغولی. خوابت هم که بیاد خودت رو میندازی توی بغل مامان جون یا من و با مالیدن خودت به ما می فهمونی که باید بخوابونیمت. موقع خواب هم که شروع می کنی به آواز خوندن بخصوص عاشق اینی که با یه موسیقی بخوابی و همراهش داد بزنی.

عاشق یکی دوتا عروسک چشم رنگی و مو بلوندی و حتی به خاطرشون حاضری سینه خیز بری (ای پسمل بد!) هرچند من و مامان جون سعی می کنیم عروسک مروسک کمتر بهت بدیم و با اسباب بازی های پسرونه تر سرگرمت کنیم ولی خب وقتی یاسمین زهرا میاد و همه اسباب بازی ها رو پخش میکنه وسط هال، تو هم بی نصیب نمی مونی! (وای وای وای)